Kaş'ta bir kış günü.Güneşli.Deniz ışıl ışıl.Sokaklar sessiz.Siz sahte mutlular yoksunuz.Kimbilir hangi önemli işyerinizde mail almakla meşgulsunuz.Hiçbir zaman Kaş'ın kokusunu bilmeden.Bilemiyecek olarak.Biz ordayız ama.90 yıldır orada olan bir Kaşlı'yı uğurlamak için.Son kez evinden çıkarak ,limandan geçerek,denizi ve Kaş'ı koklayarak belki de.Kaş'lı olup da limandan son kez geçmek ,caminin önünde şöyle bir uzanıp ,başında çiçekli yazmalar,Bucak denizine sonsuza dek bakmak için,badem ağaçlarının çiçeklenmiş dalları altında sonsuz uykuya kalmak için. Sizin yazdan yaza sahte aşklarınız,kendinizi kaybetmeleriniz için gelip gitmelerinizden bahsetmiyorum.Çocukluğunu,gençliğini burada geçirmek anlatmak istediğim.ne yapsanız anlamıyacağınız.
Yatağına boylu boyunca uzandı son kez.Hiçbirinizin giymek istemiyeceği beyaz giysi ile.Göğsünde kırmızı saplı bir bıçak.Geceyi evinde geçirdi bir kez daha.Tahta döşemeler,kapı kolları ve anıları ile vedalaşarak.Çocukları yanı başında .Doğururken şahit olmuştu anneleri bıraktıkları ilk gözyaşlarına ,evlerindeki son gecelerinde şimdi de.Hayata başlarken ağlayan çocukları,annelerinin hayatının sona ermesine ağlıyorlardı şimdi.Olsun .Yine de iyidir evlat acısı görmeeden onlara veda edebilmek .
Sabah olunca dostları geldi uğurlamaya.Her biri yaşadığı uzun ömür ile teselli etti evlatları ve Onu tanımış olmanın gururu ile.Mini mini güzeller güzeli ,kibarlar kibarı Bedii teyzeyi.
Çaylar içildi,gözyaşları döküldü.Anılar anlatıldı usul usul.Dinledi yattığı yerden.Bir zamanlar Meis Adasına karşı ülkeye nasıl da komşuya gider gibi gittiklerini,Kaş'ta doktor olmadığı için orada ameliyat olduklarını,ordan gelen eş ve dostlarını .Bildiğiniz gibi değil yani."aaa şu Yunan adası ne kadar yakınmış bize orayı neden vermişiz Yunanlılara değil."Eskiden yakınmış Meis.Gidip gelirken gerçek bir komşu gibi birbirine halklar.Şimdi ise uzak ,çok uzak hem de sayenizde.Bedii Teyze huzur içinde dinledi anıları.Son kez.Sevdikleri yanına geldi zaman zaman .Son kez görebilmek için .Kimisi gözyaşı dökerek,kimisi minicik ayaklarını son kez tutup severek.
Sonunda evden ayrılma vakti geldi.Omuzlar üstünde son kez geçti evin yokuşundan.Belki de ne kadar rahat indim bu yokuştan diye düşündü.Ne güzelmiş omuzlarda taşınmak.Bilse idi yıllarca kalplerde taşınacağını yalnız.Evinin denize bakan terasından uğurladı sevdikleri.El salladılar ardından .Sanki son yolculuğu değil de dönecekmiş gibi tekrar.
Ardından bilinenler.Dualar ,toprak,toprak ve toprak.Ne güneş,ne deniz ,ne tuz.Yalnızca toprak.Her zaman bakımlı ,taranmış ondülelalı saçlara dolan toprak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder