Bazı günler hayatın her saniyesini sonsuz bir farkındalıkla yaşıyor insan .Bu sanki alınan her nefesin sayılması ,nefesi verirken yavaşça ,sindire sindire ,varlığına şükrederek ,sevinerek bırakılması gibi.Böyle günlerde işe giderken bir sokak kapısına oturmuş etrafı izleyen kediyi,kaldırım taşlarının arasında boyvermiş küçük otu,bisikletiyle keyifle dolaşan küçüğün yüzündeki mutluluğu ,az sonra göreceğin arkadaşlarını ne kadar çok görmek istediğini,içtiği kahvenin taşıdığı muhabbeti farkederek yaşıyor insan.Pazartesi'nin Salı'nın,Cumartesi'nin adından başka anlamları oluyor o zaman.
Pazartesi;Bugün işimde akışı kolaylıştaracak bir yenilik yaptığım gün.İşimi yaparken keyifle hatırladığım bir anıya sahip olduğum gün.Perşembe;bu akşam kalbime kazınan sahneleri ile hayatım boyunca hatırlayıp ,dostlarımla adı her geçişinde heyecanla sahnelerini paylaştığım filmi izlediğim gün.Cumartesi;Güneşe sırtımı dayayıp,kulağımda kuş sesleri,her sayfasında kaybolup gittiğim kitabı bitirdiğim gün.Pazar; bugün aşık oldum.Gerçekten bu kadar güzel miydi dünya bunca zamandır.
Ne yazık ki hayat öyle değil her zaman.Hani şu ne zaman Pazartesi 'ydi de hafta sonu geliverdi dediğimiz zamanlar var bir de.Bırakın saniyeleri saatlerin neyi kovaladığını bilmeden yaşadığımız zamanlar.Neyi kovaladığını anladığımız da ise çok geç kalınmış zamanlar.Sabah güne başlarken öfkeyle kalkılır yataktan.Gün boyunca bizi bekleyen ve nedense hergün ama hergün yaşadığımız zorluklar,sıkıcı anlar karabasan gibi bastırmaktadır göğsümüzü.Yataktan çıkmak imkansızdır neredeyse.Gün başlandığı gibi biter.Sabah sırtımıza binen sinir hali gün boyunca bizimle dolaşmıştır.Sırtımızda dolaşırken kendi yetmezmiş gibi sepetine doldurur bütün aksilikleri.Bütün günü tökezleyerek,takılarak,bazen düşerek geçirir ,gün sonunda yaralarımızla başbaşa kalırız.
Daha da acısı var tabi.Mesela;Pazartesi;bugün onulmaz bir hastalıkla tanıştığım gün.Kaç saatim var bilmiyorum.Ya da acı çekecek miyim?Çarşamba;babamı kaybettim.her daim limon kolonyası ve tütün karışımı baba kokulu dağım yıkıldı bugün.Cumartesi;Kalbim öfke ile dolu.Bir çocuk daha acılar içinde bir hayata savrulmuş.Ayrıntı veremiyecek kadar üzgünüm.Siz içini aklınıza gelen her türlü zulüm ile doldurun .Dünyada olan da bu değil mi zaten.Pazara ne kaldı.Ya da pazar hangi yaşanacak kötü şeylerle dolu.
İşte böyledir.Takvimdeki günler bazen ömrümüzü yer ,bazen ömrümüzü uzatır.Belki de kelebek olmak iyidir aslında.Bir günlük ömrünü çiçekler içinde ve özgürce uçarak,dilediğinde konarak geçiren kelebeğe ne mutlu..
